မိုးမခ မီဒီယာ - MoeMaKa News & Media
အေရးေတာ္ပုံမ်ား ...လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ား (၆)
ပါတီကို စစ္အုပ္စုက မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာဖ်က္သိမ္းလိုက္တယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးက ရဲေဘာ္ အခ်ဳိ႕နဲ႔ ပါတီတခုလံုးက ရဲေဘာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီ။ ရဲေဘာ္ အံ့ေဇာ္ကို ျပန္လႊတ္ေပးၿပီးေနာက္မွာ ေထာက္လွမ္းေရး၊ ရဲနဲ႔ သတင္းေပးေတြဟာ ပါတီဝင္ ရဲေဘာ္တဦးခ်င္းစီကုိ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္တာေတြ လုပ္ေနခဲ့တယ္။
တြဲဖက္ေက်ာင္းဆရာဘဝနဲ႔ စာသင္လိုက္၊ ကိစၥရွိရင္ ၿမိဳ႕တက္လိုက္၊ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ပါတီက ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမက ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ကို ေရာက္ရွိသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ သတင္းကို စံုစမ္းေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၄၊ ၈၊ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ တတိယ အႀကိမ္ ညီလာခံမွာ မိုးသီးဇြန္နဲ႔ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ ကြဲခဲ့တယ္။ အက်ဳိးဆက္က ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ ႏွစ္ဖြဲ႔ျဖစ္သြားခဲ့ရတာပါပဲ။ ႏွစ္ဖြဲ႔ျဖစ္ေနေပမယ့္ အားလံုးဟာ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္နဲ႔ တရင္းတႏွီးရွိေနၾကဆဲျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြကိုလည္း တဆင့္စကားနဲ႔ ၾကားသိေနခဲ့တယ္။ ၇၊ ၁၁၊ ၁၉၉၁ မွာေတာ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဟာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ ပါတီအလံကုိ လႊင့္ထူခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ရန္သူရဲ႕ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းကို ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ လႈပ္ရွားရတာ၊ ဆက္သြယ္ ဆက္ဆံေရးလုပ္ရတာေတြဟာ သိပ္ကို အကန္႔အသတ္ႀကီးေနခဲ့ပါတယ္။ အံ့ေဇာ္ဆိုရင္ ဖမ္းဆီးထားရာက ျပန္လႊတ္ေပးေပမဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကေန ဘယ္မွ မသြားရအမိန္႔နဲ႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္ေနရတာ ျဖစ္တယ္။ အံေဇာ္ေရာ၊ အတြင္းေရးမွဴး ေက်ာ္တင့္ဦးေရာ၊ မိမိပါ ရြာခန္႔ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ကုိ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလအေတာအတြင္းမွာပဲ က်ဳိက္လတ္က ရဲေဘာ္ကိုကိုႏိုင္ ဟာ အံ့ေဇာ္လို ၿမိဳ႕ရဲ႕ အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝကေန ညေနဘက္ ရန္ကုန္ထြက္မယ့္ ဧရာဝတီသေဘၤာေပၚတက္ၿပီး ရန္ကုန္ကို ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္မွတဆင့္ ရဲေဘာ္ေတြရွိရာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ေတာခိုသြားပါေတာ့တယ္။ လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမေရာက္လို႔ သိပ္မၾကာခင္မွာ အစာအိမ္ေရာဂါနဲ႔ က်ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ သိပ္ကုိ ခင္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ရဲေဘာ္ႀကီးပါ။ သူ႔ကို လူခ်င္းေတြ႔တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ လူလံုးကုိ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရခင္ သူ႔အျပံဳးကို အရင္ဆံုး ေတြ႔ရတတ္သူပါ။
ဒီေနရာမွာ တင္ျပခ်င္တဲ့ တခ်က္က ပါတီက ရဲေဘာ္ေတြ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ထြက္ခြာသြားတဲ့ကိစၥပါ။ ေျမေပၚမွာ ပါတီႏိုင္ငံေရးလုပ္မရလို႔ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသြားလုပ္တာလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးေတြကုိ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ ေျဖဖို႔လိုလို႔ ေျဖရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးနဲ႔ ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အေျဖက အေတြးအေခၚရွင္းမွ၊ ခိုင္မွ အေျဖကလည္း ရွင္းမယ္၊ ခိုင္မာမွာ ျဖစ္တယ္။ ဆိုေတာ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးကေန စရပါတယ္။
မွန္တဲ့အတုိင္း ဝန္ခံရရင္ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားခဲ့စဥ္က ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မိမိတဦးတည္းအေနနဲ႔ အေတြးအေခၚ အခိုင္အမာ မရွိေသးပါ။ တတိုင္းျပည္လံုး လကၡဏာေဆာင္တဲ့ လူထု အံုႂကြမႈႀကီးမွာ အစမ္းသပ္ခံ ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ သားေကာင္ေက်ာင္းသားဘဝေတြ၊ ဗ်ဳ႐ိုကရက္ အရာရွိဆိုးေတြ ဖိႏွိပ္ခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ မဆလေခတ္ အလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ အဖိႏွိပ္ခံဘဝကိုျဖတ္သန္းရင္း အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးစာေတြ ဖတ္ရတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို ေလ့လာရတယ္။ ကမၻာ၊ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းေတြ ေလ့လာခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ သမိုင္းမွာေဖ်ာက္ဖ်က္ထားတဲ့ သမိုင္းအစစ္အမွန္ေတြကို သိခ်င္၊ ေလ့လာခ်င္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္း တို႔မွသည္ ငုရင္ဗန္ထ႐ိြဳင္း၊ ေခ်၊ ႀကိဳးစင္ေပၚက ဂ်ဴးလိယက္ဖူးခ်စ္၊ ကုိကုိ၊ သခင္ျမသန္း၊ ျမသန္းတင့္ႏွင့္ ဒဂုန္တာရာ ....။ အေျဖက တိုရွင္းပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရင္ေျဖၿပီးမွ၊ ေက်လည္ၿပီးမွ ျဖစ္ရပါမယ္။ ‘လက္နက္နဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္ေနတဲ့ အတန္းအစား၊ ႏိုင္ငံေရး စနစ္တခုေအာက္က အမွန္တကယ္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ဆိုရင္ လူ႔သမိုင္းမွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဟာ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္တယ္’
ဒီအေတြးအေခၚ၊ ဒီယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ပဲ ေနာင္မွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးရွိရာ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကုိ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ေျမေပၚက ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဖ်က္သိမ္းခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္း ေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၅၊ ၁၂၊ ၁၉၉၁ မွာ ဆိုဗီယက္ ႐ုရွရဲ႕ သမၼတ ေဂၚဘာေခ်ာ္ဗ္ သမၼတ ရာထူးကေန ႏႈတ္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုဟာ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၅ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ၿပိဳကြဲသြားခဲ့တယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး ႀကိမ္မီးအုံးသလို ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ‘စစ္ေအးတိုက္ပြဲ’ မွာ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အေနာက္အုပ္စုက အျပတ္အသတ္ႏိုင္ၿပီး အဆံုးသတ္ခဲ့ၿပီလို႔ ေျပာၾကတယ္။
တဆက္တည္းမွာ ႏိုင္ငံေရး စကားဝိုင္းေတြထဲ ၾကားရလာတတ္တဲ့ စကားလံုး အသစ္ေတြ ရိွလာပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ ေလးနဲ႔ျမား မလိုေတာ့ဘူး၊ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ ကုန္သြားၿပီ၊ ဒို႔ကေတာ့ ရီေဗာ္လူးရွင္းကို လက္ခံရာမွာ အီေဗာ္လူးရွင္းရဲ႕ အေျခခံေအာက္ကပဲ၊ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈကိုပဲ လက္ခံတယ္ ... ။
ထိုအခ်ိန္မွစလုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ပ်ဳိတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ဟုိေနရာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ သည္ေနရာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ စကားလံုး အာဟာရအျဖစ္နဲ႔ အျမည္းခံေနရအျဖစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေလ့လာရပါတယ္။ ကမၻာၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရာ၊ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သမိုင္းပါ လက္လွမ္းမီသမွ် ေလ့လာျဖစ္ၾကပါတယ္။ သမိုင္းမွာ ဖိႏွိပ္ အႏိုင္ယူထားသူေတြက ေျပာခဲ့တဲ့၊ ေျပာေနတဲ့ အေပၚစီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ လူထုႀကီးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စစ္စစ္စကား ႏွစ္မ်ဳိးကုိ သိရွိလာခဲ့တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ လူသားအားလံုးအတြက္ မရွိမျဖစ္တဲ့အရာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရးအရလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ပန္းတိုင္ျဖစ္ရပါမယ္။ အဲဒီ ပန္းတိုင္ကုိ သြားရာလမ္းမွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲမ်ား ေပါင္းစပ္ရတာမ်ဳိးဟာ နည္းပရိယာယ္အရျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိလာ၊ ခံစားလာခဲ့ရတယ္။ ဖိႏွိပ္လြန္းတဲ့ ဖက္ဆစ္စနစ္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မ်ဳိးရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးဟာ အဓိက တိုက္ပြဲပံုသဏၭာန္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဆႏၵစြဲ မဟုတ္ပါ။ လက္ေတြ႔ဘဝေတြအရ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သမိုင္းက သက္ေသျပခဲ့၊ ျပဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အင္တာေနရွင္နယ္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသမား ေခ် ကလည္း ကမၻာ့ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်စ္တယ္၊ ျမတ္ႏိုးတယ္၊ လိုခ်င္တယ္။ ပညာတတ္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ကက္စထ႐ိုနဲ႔ ခ်ီလီႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈကိုခံခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူ႔သမၼတစစ္စစ္ အာယာန္ေဒး ကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ခ်စ္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ ဗိသုကာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစစ္စစ္ကုိ ကြယ္လြန္သည္အထိ ျမင္ေတြ႔ မသြားရရွာခဲ့၊ ဆရာ ဒဂုန္တာရာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္ လႈပ္ရွားခဲ့သူ။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာသည္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ယံုၾကည္လႈပ္ရွားခဲ့သူ။ သူတို႔ႏွစ္ဦးမွာ ယေန႔ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနၾကဆဲ။ အသက္ ၉၀ ေက်ာ္ကုန္ၾကၿပီ။ ခုထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏ ရနံ႔ အေငြ႔အသက္ကုိပင္ ခံစားႏိုင္ခြင့္မရွိခဲ့၊ မရွိႏိုင္ေသး ... ။ ဖိႏွိပ္သူ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စစ္စစ္သည္ကား ျပည္သူလူထုအတြက္ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေဝး ျဖစ္ေနရသည္ကို ...။
၂၃၊ ၆၊ ၂၀၁၁ ေန႔တြင္ ဗိုလ္ေစာေမာင္ နဝတ ဥကၠ႒ ရာထူးမွ ျပဳတ္ပါတယ္။ က်န္းမာေရး (ဦးေႏွာက္ မမွန္ဟု သတင္းလႊင့္ခံရ) အရဟု ဆိုပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊက ဥကၠ႒ ျဖစ္လာပါတယ္။ အက်အဆံုးမ်ားကာ တပ္မ်ားကို ကြပ္ကဲရခက္ေနသည့္ နဝတ စစ္အုပ္စုသည္ ကရင့္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမတြင္ ထိုးစစ္မ်ား ရပ္ဆိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ၂၈၊ ၄၊ ၁၉၉၂ ေန႔တြင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးက ေနာက္ကေန လိုက္ေအာ္ပါတယ္။ သိပ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္လြန္းလို႔၊ တိုင္းရင္းသား ညီေနာင္ အခ်င္းခ်င္းေတြ ... ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ေပါ့ေလ ... ။
ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖိႏွိပ္ေခ်မႈန္းေရးေတြကို တိုးျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဂႏၶီခမ္းမ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို နဝတက အမ်ဳိးသားညီလာခံနဲ႔ တံု႔ျပန္လိုက္တယ္။ ညီလာခံမွာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲမယ္။ ညီလာခံ တက္ေရာက္ခြင့္ရသူမ်ားဟာ စစ္အုပ္စုရဲ႕ လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ ကုိယ္စားလွယ္အမ်ားစု ျဖစ္ေစရမယ္။ အေျခခံ ဥပေဒေရးဆြဲၿပီးမွ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးမယ္။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ေတာ့ ဘယ္ေရြ႕ ... ဘယ္မွ်ဆိုတာ ....
နဝတက ၂၃၊ ၆၊ ၁၉၉၂ မွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံအတြက္ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးပြဲကုိ က်င္းပပါတယ္။ ၂၊ ၁၀၊ ၁၉၉၂ တြင္ ညီလာခံက်င္းပေရး ေကာ္မရွင္ ဖြဲ႔စည္းတယ္။ နဝတ၏ ၁၄/၉၂ အမိန္႔ဒီကရီ ေၾကညာခ်က္ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ ၉၊ ၁၊ ၁၉၉၃ ေန႔တြင္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို အဓမၼ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဂႏၶီခမ္းမေၾကညာခ်က္ကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ထားရစ္ခဲ့ၿပီ။ မေမ့ႏိုင္သူေတြသာ ခံစားၾကေပေတာ့။ ညီလာခံသို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပါဝင္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ သမိုင္းဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္စြာ တိုက္ပြဲဝင္ က်ဆံုးေနၾကတယ္။ ၁၆၊ ၂၊ ၁၉၉၃ မွာ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီ (ပီသံုးလံုး) ဥကၠ႒ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ က်ဆံုးတယ္။ ျပည္သူ႔တိုးတက္ေရးပါတီနဲ႔ (ဒ မ ဖ) ေခါင္းေဆာင္ ဦးညိဳဝင္း၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ခရမ္းအမတ္ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းတို႔ ေထာင္တြင္းမွာ က်ဆံုးခဲ့ၾကတယ္။ သံုးဦးစလံုးဟာ ကိုကုိးကၽြန္းျပန္ေတြျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး ဗမာျပည္ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲဝင္သမိုင္းမွာ အစဥ္အလာႀကီးခဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
သစၥာေဖာက္ႏွင့္ သူရဲေကာင္းတို႔သည္ကား သမိုင္းေခတ္ အဆက္ဆက္တြင္ ယွဥ္လ်က္ ေမြးဖြားတတ္သည့္သေဘာကုိ နာက်င္ ဂုဏ္ယူစြာ ခံစားလိုက္ရပါတယ္ .... ။ ။
